Andrzej Makowski

Szkolnictwo w Augustowie w okresie powojennym

cz.1 z 2

Odbudowę oświaty w powojennym Augustowie rozpoczęto zaraz po przejściu frontu, w lutym 1945 r. Stan bazy szkolnej był tragiczny, gdyż podczas działań wojennych obiekty szkolne zostały poważnie uszkodzone. Prawie całkowitemu zniszczeniu uległo także wyposażenie szkół. Rozpoczęcie zdjęć szkolnych utrudnione było również z powodu braku nauczycieli, którzy w części zostali zamordowani przez okupantów. Pomimo tych trudności już w lutym 1945 r. uruchomiono zajęcia szkolne w Szkole Powszechnej nr 1. Z powodu dewastacji budynku szkolnego przy ul. Młyńskiej, lekcje odbywały się początkowo w wynajętym domu prywatnym. Pierwszym kierownikiem szkoły został Jan Paweł Rucki. Dzięki jego zaangażowaniu, a także nauczycieli, rodziców i uczniów udało się w szybkim czasie wyremontować własny budynek szkolny. W roku szkolnym 1945/46 zajęcia szkolne odbywały się już w szkole przy ul. Młyńskiej. Obok szkoły nr 1, we wrześniu 1945 r. uruchomiono Szkołę Powszechną nr 2 przy ul. Rajgrodzkiej. Jej pierwszym powojennym kierownikiem był Jan Cieślewski. We wrześniu 1946 r. w budynku szkolnym przy ul. Młyńskiej zorganizowano Szkołę Powszechną nr 3, która funkcjonowała razem ze szkołą powszechną nr 1. Pierwszym kierownikiem szkoły był Michał Chiluta ¹.

W 1948 r. w augustowskich szkołach powszechnych odnotowano następującą ilość uczniów i nauczycieli: w szkole nr 1 - 470 uczniów i 12 nauczycieli, w szkole nr 2 - 422 uczniów i 10 nauczycieli, w szkole nr 3 - 515 uczniów i 13 nauczycieli. Pod koniec lat czterdziestych w 1949 r. uruchomiono szkołę podstawową na Lipowcu, którą umieszczono w wynajętym budynku tartacznym, zaś w 1950 r. w związku z przeniesieniem z Suwałk do Augustowa Liceum Pedagogicznego dla potrzeb tej placówki zorganizowano następną szkołę podstawową - Szkołę Ćwiczeń, która początkowo wraz z Liceum Pedagogicznym znalazła siedzibę w pomieszczeniach Liceum Ogólnokształcącego przy ul. 29 Listopada. Pierwszym kierownikiem Szkoły Ćwiczeń był Michał Chiluta, w 1950 roku w szkole kształciło się 172 uczniów. W 1953 r. Szkołę Ćwiczeń przeniesiono do budynku szkolnego przy ul. Konopnickiej skąd wyprowadził się wówczas szpital. We wrześniu 1950 r. z połączenia Liceum Ogólnokształcącego oraz szkół podstawowych nr 1 i nr 3 zorganizowano Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące w Augustowie, które znalazły siedzibę w pomieszczeniach Szkoły Podstawowej nr 1 przy ul. Młyńskiej. Placówka ta w tym kształcie organizacyjnym funkcjonowała do 1965 r., kiedy oddzielono klasy licealne od podstawowych. W 1958 r. Szkołę Podstawową nr 3 ulokowano w samodzielnym budynku mieszczącym się również przy ul. Młyńskiej (ówczesnej Związków Zawodowych). Ponadto w 1958 r. oddano do użytku nowy lokal szkolny na Lipowcu dla potrzeb funkcjonującej tam szkoły podstawowej ².

W 1961 r. przy ul. Nowomiejskiej utworzono Szkołę Podstawową nr 5. Znalazła ona siedzibę w nowo wybudowanym wówczas budynku szkolnym, który powstał z funduszów przekazywanych przez społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy oraz ze składek społecznych. Była to jedna ze szkół wybudowana na odzew Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu - Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego numer 218. Pierwszym kierownikiem szkoły został Marian Sieńkowski. W szkole pobierało naukę wówczas 586 uczniów, zaś kadra pedagogiczna składała się z 18 nauczycieli ³.

Kolejne zmiany organizacyjne w systemie oświaty powszechnej wprowadziła reforma szkolna wprowadzająca od roku szkolnego 1966/67 ośmioletni cykl nauczania w miejsce dotąd funkcjonującego siedmioletniego. Stan augustowskiego szkolnictwa podstawowego przedstawiał się wówczas następująco:

Źródło: APS, Akta Prezydium Powiatowej Rady Narodowej i Urząd Powiatowy

w Augustowie 1950-1975 (dalej cyt. APPRNiUPA), t. 599, k. 52.

W roku szkolnym 1975/1976 w związku z realizacją następnej reformy szkolnej przyjętej przez Sejm 13 października 1973 r. mającej na celu wprowadzenie dziesięcioletnich szkół powszechnych, w Augustowie powołano Zbiorczą Szkołę Gminną w miejsce zlikwidowanej wówczas Szkoły Podstawowej nr 1. Do szkoły tej kierowanej przez Stanisława Rogalskiego uczęszczało wtedy 1065 uczniów. W 1976 r. oprócz Zbiorczej Szkoły Gminnej administrowanej przez Urząd Gminy Augustów, na terenie miasta funkcjonowało pięć szkół podstawowych podległych Urzędowi Miejskiemu: Szkoła Podstawowa nr 2 przy ul. Rajgrodzkiej, Szkoła Podstawowa nr 3 (ulokowana została wówczas w obiekcie Liceum Ogólnokształcącego przy ul. 29 Listopada), Szkoła Podstawowa nr 4 (dawna Szkoła Ćwiczeń) przy ul. Konopnickiej, Szkoła Podstawowa nr 5 przy ul. Nowomiejskiej, Szkoła Podstawowa nr 6 na Lipowcu, a także dwa punkty filialne w Wójtowskich Włókach i Studzienicznej. Do szkół tych uczęszczało wtedy 3508 uczniów, nauczało ich 142 pedagogów ⁴.

Baza dydaktyczna szkolnictwa powszechnego z połowy lat siedemdziesiątych niewiele się zmieniła w kolejnym dziesięcioleciu. Dopiero u schyłku lat osiemdziesiątych, w 1988 r. oddano do użytku na Śródmieściu nowy funkcjonalny obiekt szkolny z dużą salą gimnastyczną, gdzie znalazła siedzibę Szkoła Podstawowa nr 3. Ponadto rok wcześniej w znacznym stopniu rozbudowano budynek Szkoły Podstawowej nr 2 uzyskując 12 dodatkowych sal lekcyjnych. Obok szkół publicznych w 1989 r. w Augustowie powstała Społeczna Szkoła Podstawowa prowadzona przez Społeczne Towarzystwo Oświatowe. W pierwszym roku działalności w szkole pobierało naukę 15 uczniów, obowiązki dyrektora pełnił Józef Faszcza. Szkoła mieściła się początkowo w świetlicy Młodzieżowego Domu Kultury przy ul. Młyńskiej, zaś w 1992 r. znalazła siedzibę w budynku funkcjonującego wcześniej przedszkola na Zarzeczu ⁵.

W początkach lat dziewięćdziesiątych w Augustowie funkcjonowało sześć publicznych szkół podstawowych: nr 1 (otworzyła się po likwidacji Zbiorczej Szkoły Gminnej, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5 i nr 6, a także Społeczna Szkoła Podstawowa. Do szkół tych uczęszczało w 1990 r. 4073 uczniów, w szkołach nauczało 229 nauczycieli ⁶. Stan szkolnictwa podstawowego z początku lat dziewięćdziesiątych przetrwał bez większych zmian do schyłku dziesięciolecia. W tym okresie po kilkuletnim zarządzaniu szkołami przez Kuratorium Oświaty w Suwałkach w styczniu 1995 r. zostały one przejęte przez samorząd miejski. Podlegały one odtąd pod Wydział Edukacji, którego pierwszym kierownikiem został Roman Krzyżopolski ⁷.

W związku z nową reformą szkolnictwa w 1999 r. w Augustowie zorganizowano dwa gimnazja: nr 1 przy ul. Młyńskiej z liczbą 278 uczniów - pierwszym dyrektorem został Stanisław Łoniewski i nr 2 przy ul. Nowomiejskiej z liczbą 229 uczniów - dyrektorem została Henryka Rzepecka. Wkrótce powstały nowe gimnazja: w 2000 r. Gimnazjum Społeczne funkcjonujące w Zespole Szkół Społecznych na Zarzeczu, zaś w roku szkolnym 2001/2002 publiczne gimnazjum bezobwodowe przy I Liceum Ogólnokształcącym oraz Gimnazjum nr 3 zlokalizowane w pomieszczeniach Szkoły Podstawowej nr 3, tworzące odtąd razem ze szkołą podstawową nową placówkę oświatową pod nazwą Zespół Szkół Samorządowych, którą kierował Dariusz Szkiłądź. Ogółem we wszystkich gimnazjach w początkach nowego roku szkolnego 2004/2005 pobierało naukę 1475 uczniów. Powstanie gimnazjów i wprowadzenie 6-letnich szkół podstawowych spowodowało zmniejszenie liczby uczniów w augustowskich szkołach podstawowych jak i likwidację w 2002 r. dwóch placówek oświatowych: Szkoły Podstawowej nr 1 i Szkoły Podstawowej nr 5. W 2004 r. w czterech prowadzonych przez Samorząd miejski szkołach podstawowych uczyło się 2235 uczniów oraz 81 dzieci z klas zerowych, zaś do szkoły społecznej uczęszczało 51 uczniów ⁸.

Obok szkół podstawowych dla dzieci, w Augustowie przez kilkadziesiąt lat funkcjonowała Publiczna Szkoła Powszechna dla Dorosłych. Powołana została ona 1 listo- pada 1945 r. W szkole kształciło się przeciętnie kilkudziesięciu uczniów, w 1946 r. odno- towano 95 uczniów, w 1955 - 47, w 1960 - 59, zaś w 1964 - 24 ⁹.

Upowszechnianiu szkolnictwa wśród dorosłych służyła akcja mająca na celu likwidację analfabetyzmu, którą rozpoczęto w 1949 r. W czerwcu tegoż roku w Augustowie powołano Powiatową Komisję do Walki z Analfabetyzmem pod przewodnictwem Michała Dobrenki. Komisja odnotowała na terenie powiatu 3714 analfabetów i półanalfabetów, w tym w Augustowie - 383. Większość z nich została zwolniona z obowiązku uczęszczania na kursy czytania i pisania, lecz część zobowiązano do podjęcia nauki. W Augustowie w różnych formach zajęć związanych z omawianą akcją uczestniczyło 132 mieszkańców. Walkę z analfabetyzmem zakończono 1 kwietnia 1951 r.¹⁰

W okresie powojennym stałym problemem władz miejskich i oświatowych była trudna sytuacja lokalowa szkolnictwa powszechnego. Wynikała ona głównie z niedostatecznych środków finansowych, a także stałym wzrostem liczby dzieci, co było skutkiem wyżu demograficznego i napływem do Augustowa ludności wiejskiej. Mimo otwierania nowych placówek oświatowych praktycznie przez cały okres istniała zmianowość nauczania. Dla przykładu w 1976 r. we wszystkich szkołach podstawowych poza szkołą na Lipowcu nauka odbywała się na dwie zmiany i zajęcia szkolne kończyły się o godzinie 17. Podobna sytuacja istniała w końcu lat osiemdziesiątych. Nawet wybudowanie nowego obiektu szkolnego na Śródmieściu i powiększenie szkoły na Rajgrodzkiej nie rozwiązało problemu. Najbardziej przeciążone były szkoły nr 3 i 5, w których wskaźnik zmianowości wynosił 1,8 i 2. W 1989 r. szkoły poza nową szkołą na Śródmieściu i wyremontowaną szkołą przy Rajgrodzkiej były w złym stanie technicznym i wymagały remontu. Poważnym problemem był brak odpowiednich sal gimnastycznych. Jedynie Szkoła Podstawowa nr 3 na Śród- mieściu posiadała właściwą salę gimnastyczną, zaś Szkoła Podstawowa nr 4 przy ul. Konopnickiej w ogóle nie miała sali gimnastycznej¹¹. W latach dziewięćdziesiątych po przejęciu szkół podstawowych przez samorząd miejski w szkołach przeprowadzono stopniowo remonty poprawiające ich stan techniczny, jednak w tym okresie nie nastąpiła istotna poprawa w zakresie bazy sportowej, a także nie zlikwidowano zmianowości nauczania, chociaż wskaźnik zmianowości uległ poprawie w porównaniu do minionych dziesięcioleci¹².

W okresie powojennym mimo kłopotów lokalowych i finansowych stopniowo poprawiały się warunki nauczania. Najbardziej tragiczna sytuacja istniała w pierwszych latach po zakończeniu wojny. Brakowało wówczas w szkołach wszystkiego: ławek, krzeseł, sprzętu dydaktycznego, a także zeszytów i podręczników szkolnych. Problemem był brak wykwalifikowanej kadry pedagogicznej, a także przeładowane klasy, również przerośnięta młodzież realizująca obowiązek szkolny sprawiała kłopoty wychowawcze. Ta trudna sytuacja oświaty wynikająca z zaszłości wojny w miarę upływu czasu ulegała poprawie. W kolejnych dziesięcioleciach zmniejszano liczbę uczniów przypadających na jedną klasę, zmniejszała się także liczba uczniów przypadająca na jednego nauczyciela, co podnosiło efektywność nauczania. Dbano o rozwój bazy dydaktycznej. Stopniowo zwiększała się także ilość nauczycieli posiadających wykształcenie wyższe. Gdy w latach pięćdziesiątych tylko nieliczni mieli wyższe wykształcenie, to już w 1976 r. 22% nauczycieli posiadało tytuł magistra i 9% wykształcenie wyższe pierwszego stopnia, zaś w 1988 r. nauczyciele z wykształceniem wyższym magisterskim stanowili 61,5% kadry pedagogicznej, gdy w Suwałkach tylko 47,1%. Kolejna dekada przyniosła w tej dziedzinie dalszy postęp, gdyż praktycznie wszyscy nauczyciele legitymowali się wykształceniem wyższym¹³.

Warunki nauczania w augustowskim szkolnictwie podstawowym

Źródło: APS, AISzA, t. 17, k. 15; Rocznik statystyczny powiatu, op. cit., s. 103; Rocznik statystyczny województwa białostockiego 1971, Białystok 1971, s. 279; Podstawowe dane statystyczne według miast i gmin za 1987 r., Suwałki 1988, s. 69; Podstawowe dane statystyczne według miast i gmin za 1992 r., Suwałki 1992, s. 81; Podstawowe dane statystyczne według miast i gmin za 1996 r., Suwałki 1997, s. 100; APS, Akta Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego w Suwałkach( dalej cyt. AWUSS), t. 4/159.

Obok szkolnictwa podstawowego w Augustowie organizowano opiekę przedszkolną. Zaraz po wojnie uruchomiono przedszkole przy ul. 3 Maja 63. W lutym 1946 r. przebywało w nim 76 dzieci, którymi opiekowały się dwie wychowawczynie. Obowiązki kierownika pełniła Ludmiła Okulicz. Kilka lat później w 1949 r. funkcjonowało już trzy przedszkoli: na Zarzeczu, na Lipowcu i na Kopernika. Uczęszczało do nich 188 dzieci, nad którymi opiekę sprawowało 8 wychowawczyń¹⁴.

Stan bazy przedszkolnej w kolejnej dekadzie niewiele się zmienił. Do końca lat pięćdziesiątych nadal na terenie miasta działalność opiekuńczą pełniły trzy przedszkola. W połowie tego dziesięciolecia przedszkole na Zarzeczu kierowane przez H. Choroszewską dysponujące 40 miejscami opiekowało się 68 dziećmi, przedszkole zakładowe na Lipowcu kierowane przez Wandę Chatkowską sprawowało opiekę nad 52 dziećmi przy liczbie 40 miejsc, zaś przedszkole Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na Kopernika kierowane przez Czesławę Dobek mające tylko 50 miejsc zapewniało opiekę aż 108 dzieciom¹⁵.

Lata sześćdziesiąte przyniosły poprawę bazy lokalowej augustowskich przedszkoli, gdyż utworzono wówczas trzy nowe przedszkola. W 1960 r. zorganizowano przedszkole przy ul. Tytoniowej , w 1966 r. otwarto nowe przedszkole przy ul. Kilińskiego, zaś w 1968 r. przy ul. Waryńskiego na Barakach. Pod koniec omawianej dekady w Augustowie istniało pięć przedszkoli: na Lipowcu, na Kilińskiego, na Kopernika, na Tytoniowej i na Waryńskiego. Uczęszczało do nich wówczas 470 dzieci, gdy w początkach lat sześćdziesiątych 4 działające wówczas przedszkola zapewniały opiekę 284 dzieciom¹⁶.

Powiększająca się liczba dzieci, jak i zapotrzebowanie rodziców na opiekę przedszkolną, w związku z aktywizacją zawodową kobiet, powodowały, iż dość dobra sytuacja w tej dziedzinie z początków lat siedemdziesiątych uległa pogorszeniu w końcu dziesięciolecia. Mimo uruchomienia wówczas 2 nowych przedszkoli: w 1975 r. przedszkola nr 6 na Śródmieściu zlokalizowanego w blokach nr 15 i 23 oraz przedszkola nr 7 otwartego 1 września 1977 w obiekcie po byłym żłobku przy obecnej ulicy 3 Maja, a także organizowania oddziałów przedszkolnych przy szkołach, nie zdołano objąć wszystkich dzieci opieką przedszkolną¹⁷. W 1979 r. w 15 placówkach wychowania przedszkolnego funkcjonujących na terenie miasta zapewniono opiekę 1060 dzieci, w tym 792 przebywało w 7 przedszkolach, 74 w 2 oddziałach przedszkolnych oraz 194 w 6 ogniskach przedszkolnych¹⁸.

W latach osiemdziesiątych baza przedszkolna uległa powiększeniu. Otwarto wtedy w 1981 r. przedszkole nr 8 na Zarzeczu, zaś funkcjonujące od 1975 r. przedszkole nr 6 na Śródmieściu ulokowano w nowym obiekcie przedszkolnym oddanym do użytku w tej dzielnicy w 1984 r. Otwieranie nowych placówek przedszkolnych, jak i modernizacja istniejących nadal nie zaspokajała w pełni potrzeb społecznych. Dla przykładu w 1988 r. na 941 uczęszczających do przedszkoli dzieci aż 185 przyjęto ponad obowiązującą normę, zaś 90 dzieci z braku miejsc nie zostało przyjętych¹⁹.

Po 1990 r. w związku ze zmianą postaw społecznych, a także postępującym niżem demograficznym spadła liczba dzieci uczęszczających do przedszkoli. Zmniejszenie liczby dzieci korzystających z opieki przedszkolnej przyczyniło się do likwidacji trzech przedszkoli: w 1991 r. zamknięto przedszkole nr 8 na Zarzeczu, w 1992 r. nr 7 przy ul. 3 Maja, zaś w 2000 r. zamknięto przedszkole nr 5 na Lipowcu. W 2004 r. w Augustowie funkcjonowało 5 samorządowych przedszkoli z liczbą 569 dzieci, a także przedszkole Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego na Zarzeczu, które uruchomiono w 1997 r.²⁰

Zaraz po ofensywie styczniowej 1945 r. w Augustowie zaczęto myśleć nad uruchomieniem funkcjonującego tutaj przed wojną liceum i gimnazjum. Już w lutym 1945 r. młodzież szkolna pod kierunkiem nauczycielki Heleny Mikołajewskiej przystąpiła do pracy nad porządkowaniem własnego obiektu szkolnego przy 29 Listopada, który został poważnie zdewastowany podczas działań wojennych w kwietniu 1945 r. Część obiektu szkolnego nadawała się do użytku, wznowiono w nim wówczas zajęcia szkolne. Początkowo w szkole w 4 klasach gimnazjum kształciło się 133 uczniów, klas licealnych nie było. W roku szkolnym 1945/46 obok 6 oddziałów gimnazjum istniały 2 oddziały licealne. Pobierało wówczas naukę 225 uczniów, zaś grono pedagogiczne składało się z 16 nauczycieli. Pierwszym powojennym dyrektorem szkoły był Witold Wołosewicz, zaś kolejnym Franciszek Ludwiński. W 1947 r. dyrektorem szkoły został Ludwik Jaworski. Od roku szkolnego 1948/1949 w miejsce działających dotychczas 4-letnich gimnazjów i 2-letnich liceów utworzono 4-letnie licea ogólnokształcące. W Augustowie powołano wówczas Szkołę Ogólnokształcącą stopnia Licealnego, w której w 1949 r. pobierało naukę 333 uczniów. Rok później, w 1950 r. szkołę przeniesiono do budynku szkolnego przy obecnej ul. Młyńskiej, tworząc z połączenia szkół podstawowych nr 1, nr 3 i klas licealnych Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Obowiązki dyrektora tej placówki objął Stefan Roman²¹.

Potrzeba wykwalifikowanych kadr dla rozwijającego się rzemiosła i przemysłu zrodziły pomysł utworzenia w Augustowie szkoły zawodowej. Już w 1946 r. miejscowe władze uzyskały zgodę Kuratorium Okręgu Szkolnego Białostockiego na założenie dziennej szkoły zawodowej. Organizacja szkoły napotkała jednak na trudności związane z brakiem lokalu i funduszy na jej utrzymanie. W związku z tym 1 września 1946 r. Miejska Rada Narodowa podjęła uchwałę o utworzeniu zawodowej wieczorowej szkoły dokształcającej. Szkoła ta nie zdołała się w pełni rozwinąć, kształciło się w niej zaledwie trzydziestu kilku uczniów. Dalsze starania celem utworzenia dziennej szkoły zawodowej udało się zrealizować już w 1947 r. Z dniem 1 września 1947 r. założono w Augustowie dzienną szkołę o profilu ogólnozawodowym pod nazwą Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa. Do szkoły zapisało się około 150 uczniów, przeważnie przerośniętych, którzy mieli ukończonych 4,5 lub 6 oddziałów szkoły powszechnej. Organizatorem i pierwszym dyrektorem szkoły był Jan Kłoczko. W pierwszych miesiącach istnienia warunki pracy szkoły były niezwykle trudne, gdyż nie posiadała ona własnego obiektu do prowadzenia zajęć dydaktycznych, również kadra pedagogiczna wywodziła się z innych szkół. Dopiero w połowie października 1947 r. rozpoczęły się w miarę normalne zajęcia w przekazanym szkole przez Zarząd Miasta budynku przy ulicy 3 Maja 12, który został wyremontowany przez młodzież. W obiekcie tym urządzono pokój nauczycielski, 3 klasy i 2 pracownie krawieckie. Oprócz budynku przy ulicy 3 Maja, w 1948 r. szkoła pozyskała drugi obiekt przy ul. Młyńskiej, po byłej łaźni, gdzie również własnymi środkami przy dużym zaangażowaniu nauczyciela zawodu Kazimierza Masłowskiego uruchomiono warsztaty mechaniczne. W roku szkolnym 1948/49 w szkole kształciło się 210 uczniów. Zajęcia warsztatowe odbywały się w trzech grupach żeńskich krawieckich i trzech męskich o kierunku ślusarstwo mechaniczne. Ponadto zorganizowano wówczas jeden oddział 31 Państwowego Liceum Drzewnego I stopnia o kierunku szkutniczym. Dyrektorem tej placówki został Wacław Cudnik. We wrześniu 1949 r. Publiczna Średnia Szkoła Zawodowa przeniosła się do obiektów po byłych koszarach wojskowych, gdzie osiadła na stałe. W pobliżu szkoły w 1949 r. staraniem augustowskiego oddziału Towarzystwa Burs i Stypendiów uruchomiono bursę szkolną. Warunki życia mieszkańców bursy w pierwszym okresie działalności były bardzo prymitywne, później na skutek pozyskania środków finansowych sytuacja uległa poprawie. 15 sierpnia 1950 r. bursa TBS została przejęta przez Centralny Urząd Szkolenia Zawodowego i przekazana szkole. Pierwszym kierownikiem został Bronisław Bondziul. W 1950 r. funkcjonująca w koszarach Szkoła Zawodowa uzyskała status szkoły państwowej. Wprowadzono w niej wówczas dwuletni cykl nauczania i przemianowano nazwę szkoły na Zasadnicza Szkoła Zawodowa Metalowo-Drzewna. w roku szkolnym 1951/52 mury szkoły opuściła ostatnia klasa Państwowego Liceum Drzewnego²².

Kolejną szkołę średnią miasto otrzymało w 1950 r., kiedy decyzją władz oświatowych nastąpiło przeniesienie z Suwałk do Augustowa Liceum Pedagogicznego. Nowa placówka dydaktyczna kształcąca przyszłych pedagogów została ulokowana w pomieszczeniach Liceum Ogólnokształcącego przy ul. 29 Listopada. Jej dyrektorem został Ludwik Jaworski. W początkach swej działalności szkoła miała trudności organizacyjne i lokalowe. Z czasem sytuacja uległa poprawie. W 1950 r. w Liceum Pedagogicznym kształciło się 305 uczniów, w kolejnych latach ich liczba była następująca: w 1952 - 376, w 1953 - 360, w 1954 - 338 i 1955 - 327. Kadra pedagogiczna wywodziła się początkowo z nauczycieli augustowskiego Liceum Ogólnokształcącego i kilku nauczycieli przybyłych z Suwałk, później przybyli inni. W 1950 roku w szkole pracowało 14 nauczycieli. Przy szkole funkcjonował niewielki internat, jego kierownikiem był Edward Rzepecki. Z braku miejsc w internacie szkolnym część młodzieży w miesiącach jesienno-zimowych znajdowała schronienie w Domu Turystycznym, zaś na wiosnę w Spartaku. W 1959 r. oddano do użytku nowy internat zlokalizowany w pobliżu szkoły. Odtąd nie było kłopotów z zakwa- terowaniem uczniów²³.

ciąg dalszy