¹⁵⁶ Stanisław Strzembosz Pieńkowski, ur. 24 września 1900 roku w Warszawie, syn Stanisława i Marii, ukończył osiem klas szkoły średniej. W POW od sierpnia 1915 roku w stopniu podchorążego, od 1917 roku działał na terenie Lublina, w nocy z 28/29 stycznia 1918 roku aresztowany przez Niemców za rozklejanie odezw niepodległościowych, 25 lutego 1918 roku zwolniony. W grupie majora Wieczorkiewicza uczestniczył w walkach pod Rawą Ruską, 28 grudnia 1918 roku został ranny pod Komańczą. 1 lutego 1919 roku skierowany do służby dywersyjno-wywiadowczej na Suwalszczyznę, którą pełnił do 5 czerwca 1919 roku. Kierował placówką wywiadowczą w Augustowie od połowy kwietnia 1919 roku, następnie był dowódcą plutonu w 1. kompanii rajgrodzkiej baonu obserwacyjnego. 27 czerwca 1919 roku ciężko ranny pod Pomianami, wzięty do niewoli niemieckiej, przebywał w szpitalu w Suwałkach do 16 sierpnia 1919 roku. Po wyleczeniu i kuracji do 15 sierpnia 1920 roku, porucznik 41. Suwalskiego Pułku Piechoty, od 10 października 1920 roku oficer informacyjny przy 3. Brygadzie Piechoty Grupy Wojsk Litwy Środkowej, uczestniczył w wyprawie gen. Lucjana Żeligowskiego na Wilno w październiku 1920 roku. Po demobilizacji oficer rezerwy 1. pułku łączności, funkcjonariusz cywilny przy Ekspozyturze Oddziału II WP w Wilnie, następnie w latach 1927–1929 urzędnik w Komendzie Powiatowej Policji w Lublinie. Od 1929 roku urzędnik narodowościowy w wydziale bezpieczeństwa Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie, od 1930 roku na tym samym stanowisku w Sądzie Okręgowym w Zamościu i Hrubieszowie, od 1937 roku w referacie bezpieczeństwa publicznego w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu. Za działalność niepodległościową odznaczony Krzyżem Niepodległości. CAW, ap 6069, ap 8656.

powrót