¹⁵⁵ Stefan Barylski, ur. 1 lipca 1892 roku, maturę zdał w gimnazjum w Petersburgu w 1911 roku. Służbę wojskową odbył w 13. pułku ułanów, w 1912 roku został mianowany chorążym i zwolniony do rezerwy, po czym wstąpił na wydział przyrodniczy Uniwersytetu w Kijowie, w 1913 roku przeniósł się na Uniwersytet w Wiedniu. W sierpniu 1914 roku będąc w Berlinie został internowany. Zwolniony w 1916 roku, przeniósł się do Warszawy i wstąpił na wydział prawa. W listopadzie 1918 roku rozbrajał Niemców, a potem jako szeregowy ułan zaciągnął się do 1. pułku ułanów i wziął udział w walce przeciwko Ukraińcom. W lutym 1919 roku skierowany przez II Oddział WP na Suwalszczyznę, walczył pod Czarniewem, pod Nettą i Sejnami, po spełnieniu zadania w grudniu 1919 roku powrócił do 1. pułku ułanów. 9 marca 1920 roku został awansowany do stopnia podporucznika, 25 kwietnia 1920 roku wyruszył na front. Zdemobilizowany w 1924 roku w stopniu porucznika. Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości (27 czerwca 1938 roku). Członek rady założonego w Warszawie 15 grudnia 1930 roku Koła Dawnych Oficerów Pułku Ułanów Krechowieckich.

powrót