¹⁵⁴ Ludwik Smoleń, ur. 14 lipca 1891 roku w Jasionowie koło Brzozowa, syn Władysława i Franciszki z Władyków. Ukończył gimnazjum i zdał maturę w Sanoku, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. 6 sierpnia 1914 roku wstąpił do 5. Pułku Piechoty Legionów, brał udział w wyprawie kieleckiej, od 5 lutego do 6 maja 1915 roku w Szkole Podchorążych w Marmarosz Szeget. Brał udział we wszystkich bitwach i potyczkach 5. pułku, aż do jego rozwiązania. W 1916 roku był ranny. Po kryzysie przysięgowym 28 października 1917 roku zmobilizowany do armii austriackiej i wysłany na front włoski. We wrześniu 1918 roku uciekł i wrócił do Warszawy. Od października 1918 roku w POW okręgu płockiego. W styczniu 1919 roku przydzielony do suwalskiego okręgu POW jako komendant obwodu augustowskiego, następnie dowódca kompanii obserwacyjnych w Rajgrodzie, od 26 sierpnia 1919 roku w 41. Suwalskim Pułku Piechoty, 29 grudnia 1919 roku otrzymał awans do stopnia porucznika. Przeszedł szlak bojowy pułku, był ranny, 2 czerwca 1920 roku wsławił się ryzykownym uderzeniem na nieprzyjaciela na przedmieściach Kijowa, kilkakrotnie odznaczył się wybitną odwagą. 20 października 1920 roku awansowany do stopnia kapitana, był odznaczony Orderem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych 20 stycznia 1921 roku po raz pierwszy i po raz drugi 28 czerwca 1921 roku, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Niepodległości 12 marca 1931 roku. 1 stycznia 1927 roku mianowany majorem, do 1930 roku służył w 41. Suwalskim Pułku Piechoty, następnie był inspektorem PW i WF w DOK III w Grodnie. Na zlecenie Wojskowego Biura Historycznego opracował zarys historii 41. Suwalskiego Pułku Piechoty Marszałka Józefa Piłsudskiego.

powrót