¹⁴² Stanisław Stankiewicz, ur. 8 sierpnia 1871 roku w Lublinie, wydalony z gimnazjum w Radomiu za obronę języka polskiego, zdał maturę jako ekstern w gimnazjum w Odessie. Podjął studia medyczne na uniwersytecie w Dorpacie, należał do polskiej korporacji; za udział w demonstracji studenckiej został wydalony, skończył farmację. Pracował najpierw w aptece, zaś potem jako asystent w Instytucie Medycyny Doświadczalnej w Petersburgu. W 1907 roku ożenił się z Krystyną Wilusz i ze względu na jej stan zdrowia w 1908 roku przeprowadził się do Augustowa, w którym kupił aptekę. W 1912 roku startował w wyborach do Dumy Państwowej. Był znany z patriotycznych wystąpień, wspierał budowę kościoła, był fundatorem obrazu i ławy kolatorskiej przy ołtarzu, wspierał finansowo suwalskie szkoły średnie, był przewodniczącym założonego w 1912 roku Augustowskiego Towarzystwa Rolniczego, przewodniczącym zarządu Augustowskiego Towarzystwa Spożywców. W czasie I wojny światowej w carskiej armii jako oficer zarządzający polowymi aptekami awansował do stopnia podpułkownika. W listopadzie 1918 roku został wybrany przewodniczącym Rady Miejskiej i zarazem burmistrzem miasta. W sierpniu 1920 roku wzięty jako zakładnik przez bolszewików. W czasie powstań śląskich organizował zbiórki na rzecz powstańców. Członek powołanego w 1925 roku komitetu budowy szkoły średniej, w 1926 roku angażował się w organizację V „Tygodnia Akademika” w Augustowie. Był naczelnikiem i prezesem Straży Ogniowej, prezesem Stronnictwa Narodowego na powiat augustowski, w 1939 roku wybrany do Zarządu Okręgowego SN w Białymstoku, udzielał się w Akcji Katolickiej. Po wybuchu wojny przeniósł się do Warszawy, zmarł 23 czerwca 1940 roku i został pochowany na cmentarzu bródnowskim.

powrót