¹ Stanisław Charzyński, ur. 15 października 1890 roku w majątku Łubnice w powiecie wieluńskim, syn Wojciecha i Bronisławy Wiejskowskiej. Uczęszczał do szkoły realnej w Białymstoku i Grodnie, w 1905 roku brał udział w tajnych zebraniach niepodległościowych w domu Elizy Orzeszkowej w Grodnie. Po ukończeniu sześciu klas gimnazjum pracował krótko w Banku Wileńskim w Białymstoku. W latach 1911–1913 studiował malarstwo w Kijowskiej Szkole Sztuk Pięknych, należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W styczniu 1914 roku wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował u Teodora Axentowicza. W marcu 1914 roku zaciągnął się do Drużyn Strzeleckich w Krakowie. W lecie 1914 roku wyjechał na wakacje do księdza Wawrzyńca Włostowskiego do Jamin, gdzie zastała go wojna. W 1915 roku podjął pracę nauczyciela w Augustowie, prowadził nauczanie języka polskiego i historii Polski, organizował przedstawienia teatralne w strojach ludowych i narodowych. Do Polskiej Organizacji Wojskowej wstąpił 30 czerwca 1917 roku pod pseudonimem „Cezar”. Jesienią 1917 roku wyjechał do majątku Prepunty koło Łoździej, gdzie uczył dzieci języka polskiego i historii. Od grudnia 1918 roku służył w oddziale konnych zwiadowców w 1. Suwalskim Pułku Strzelców (później 41. Suwalski Pułk Piechoty Marszałka Józefa Piłsudskiego). W październiku 1919 roku jako akademik został zwolniony. W lipcu 1920 roku ponownie zaciągnął się do szwadronu jazdy 9. Dywizji Piechoty. W lutym 1921 roku został zdemobilizowany w stopniu kaprala. Kontynuował studia u Teodora Axentowicza, Stanisława Kamockiego i Józefa Pankiewicza, uzyskując kilkakrotnie pochwały i wyróżnienia. W 1925 roku ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1926–1928 studiował we Włoszech i Francji. Osiadł w Warszawie, należał do grupy Zwornik, był członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Reprezentował nurt kolorystyczny, malował pejzaże, kompozycje figuralne i rzadziej portrety. Jego malarstwo cechuje wrażliwość na kolor i światło. W 1937 roku gościł w Augustowie i wówczas powstał jego „Pejzaż z Augustowa”. W latach 1938–1939 odbył podróże artystyczne po krajach skandynawskich, był w Belgii i Anglii. Prawie cały jego dorobek uległ zniszczeniu w okresie powstania warszawskiego. 5 sierpnia 1937 roku został odznaczony Medalem Niepodległości. Zmarł 4 lutego 1945 roku w obozie koncentracyjnym we Flossenburgu-Mulsen. CAW, MN 5.8.1937 r.

powrót